Op deze pagina staan de meest recente foto's. Het gaat hier niet om de mooiste foto's te tonen, maar om te laten zien waar ik op dit moment mee bezig ben of zomaar tegenaan loop.
De tweede week van februari vroor het hard en lag er veel sneeuw in de tuin. Op de voerplanken was het feest met vooral veel Kepen (ca. 40), Groenlingen en Vinken

En Pompeï zonder de Vesuvius


En de Vesuvius vanaf de Vesuvius


Een paar dagen met Tirza naar Napels. De Vesuvius vanaf Pompeï


Soms tref je het. Toen ik in mei op Texel een paar dagen aan het fotograferen was, werden er filmopnamen gemaakt. Daarvoor moest er schijnbaar een boei op het strand liggen....
En ineens ligt er zo'n 7 centimeter sneeuw. Dan moet je naar buiten. In dit geval naar De Haere bij Doornspijk.
En dit is dan de laatste foto van 2018. Blauwe kiekendief mannetje in Polder Oosterwolde.
Dit jaar niet veel tijd gehad om paddestoelen te fotograferen. Dit is een van de weinige exemplaren die ik heb vastgelegd.
8 oktober. Voor mijn werk uit even naar polder Arkemheen.
In augustus twee dagen Texel. Naast het fotograferen van Zeehonden viel er nog wel meer te beleven.
Het was er al veel te lang niet van gekomen, maar vandaag (18 februari 2018) toch maar eens de polder in met camera. Deze Buizerd warmde zich aan de winterzon
Het was al weer even geleden dat ik er me de cmera op uit trok. Vandaag (3 juni 2017) fotografeerde ik o.a. deze Viervlek bij een ven net buiten Nunspeet.
Eind Maart. Voor de Knobbelzwanen is het inmiddels prima zeilweer.
22 Maart. Ook wel eens leuk: Ooievaars zonder pootring
Langzaam vult de polder zich met zomergasten
Maart. Veel Ganzen zijn inmiddels uit de polder vertrokken. En de grote groepen Grauwe ganzen zijn uit-twee-gevallen. Op zoek naar een territorium.
Meerkoet, maar dan ook echt niet meer. Eerder minimalistisch
Deze week (week van 21 september) is de groep vossen uitgegroeid tot meer dan 100 exemplaren.
Ineens waren ze er. Zo'n 50 Vossen voor ons huis. Vooral Dagpauwogen en Atalanta's. En hier een daar een enkele Distelvlinder.
Je weet dat ze er zijn, maar ziet ze niet zo vaak. Totdat er één op het grasveldje achter het huis ligt.
Back to Top